Cijfer: 5,8 ★★☆☆☆
Hitpotentie: 8,3 (in Duitsland: gegarandeerd top 10)
Er zijn artiesten die zingen met hun hart, en artiesten die zingen met hun spiegel. Wincent Weiss hoort overduidelijk tot die tweede categorie. Sommer der bleibt klinkt als een nummer dat per ongeluk is geschreven tijdens een fotoshoot — mooi licht, perfect haar, en iemand die fluistert: “Zeg, Wincent, misschien kun je er een refreintje bij doen.”
Het is allemaal o zo netjes. Akoestisch gitaar, lichte beat, tekst over eeuwige zomers, herinneringen, vriendschap, liefde, wind door je haar, bla bla bla. Alles klopt, maar je voelt niks. “Ich wünsch mir einen Sommer, der bleibt…” — en je denkt: ja, tuurlijk jongen, jij kunt hem vast betalen.
De videoclip onderstreept het punt: Wincent aan zee, Wincent op een klif, Wincent die betekenisvol in de verte kijkt terwijl een drone cirkelt. Alles gefilmd in goud licht, alles emotioneel op halve kracht. Je ziet hem denken: “Kijk maar, ik ben erg mooi, hè?” En dat is het probleem — hij weet het.
De productie is onberispelijk, de zang loepzuiver, en het refrein zal ongetwijfeld meezingers opleveren bij kampvuren en Duitse radiozenders die al sinds 2003 hetzelfde draaiboek volgen. Maar waar is de ziel? Waar is de barst in de stem, het zand in de schoen, de zon die verbrandt in plaats van mooi glanst?
Sommer der bleibt wil een emotionele herinnering zijn, maar klinkt als een ansichtkaart uit een influencersvakantie. Je hoort geen zomer die blijft — je hoort een zomer die elk moment opnieuw wordt opgenomen tot hij Instagram-waardigis.
Kortom:
Sommer der bleibt is geen slecht nummer, maar wel een leeg nummer.
Mooie klanken, knappe man, nul risico.
Wincent Weiss bewijst dat je met perfectie ver kunt komen,
maar dat schoonheid zonder rafelranden vooral iets oplevert voor de camera.
De zomer blijft misschien nog even —
maar dit nummer verdampt sneller dan zonnecrème in Mallorca.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten