Cijfer: 6,8
Hitpotentie: 5,5 – Voor in de playlist van mannen die hun leren jas aanhouden in de zomer.
Er was een tijd dat The Black Keys je omverbliezen met rauwe riffs, rammelende drums en het gevoel dat je iets viezigs deed als je hun album op repeat zette. Tegenwoordig klinken ze alsof ze met een zonnebril op in een convertible langs de boulevard rijden, zonder te merken dat de motor eigenlijk al een tijdje afstaat.
"A Little Too High" is precies wat de titel suggereert: ze mikken ergens, maar landen in een zucht van middelmaat. De gitaarriff is er, maar komt niet verder dan een echo van hun vroegere werk. De zang klinkt loom, alsof Dan Auerbach zich halverwege afvroeg waar dit ook alweer over ging.
Is het slecht? Nee. Is het goed? Ook niet. Het is precies dat soort nummer dat op festivals net vóór de plaspauze wordt ingezet, zodat het publiek rustig richting de wc’s kan schuifelen zonder iets belangrijks te missen.
Vroeger waren ze leuk. Nu zijn ze een herinnering aan hoe leuk ze ooit waren. En dat is misschien wel het pijnlijkst.
💥 Oei, wat een drama – Want nostalgie verkoopt goed, maar inspireert zelden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten