Cijfer: 7,0
Hitpotentie: 6,3 – geschikt voor air-gitaar in de schuur, 23:47, met bier.
Het is 2025 en The Hives denken nog steeds dat het 2004 is. En ergens is dat ontroerend. Born A Rebel is exact wat je verwacht van The Hives: drie akkoorden, een op hol geslagen zanger en gitaren die klinken alsof iemand ze aanstekelijk agressief heeft afgestoft.
Maar wie goed luistert, hoort het meteen: dat gitaarriedeltje… wacht eens even… Steve Miller Band – Abracadabra. Juist ja. Ze hebben het ritme van de jaren ’80 gepakt, opgejaagd, en tegen een muur gegooid vol distortion en stug Zweeds zelfvertrouwen.
De tekst is een soort anti-autoritaire peptalk voor mensen die hun rebellie inmiddels combineren met een hypotheek. “Born a rebel!” roepen ze, maar je hoort er ook een snuif zelfspot in. Of heimwee naar de tijd dat hun kapsels nog een eigen Instagram-pagina verdienden.
Toch werkt het. Niet omdat het vernieuwend is – dat is het niet. Maar omdat The Hives nog steeds met het enthousiasme van een Jack Russell op speed spelen. En daar zit ook kracht in: jezelf blijven, zelfs als de wereld verder draait.
Born A Rebel is geen revolutie. Het is een herhaling van zetten met net genoeg energie om je wakker te schudden. Of op zijn minst je schouder te laten mee bewegen terwijl je de barbecue aansteekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten