ijfer: 9,0 ★★★★☆½
Hitpotentie: 8,7
Er zijn remixes die overbodig zijn, en er zijn remixes die je het origineel opnieuw laten voelen. Deze valt in de tweede categorie. Bryce Miller – de man die eerder al filmtrailers voorzag van bombastische, dreigende klanken – kreeg de opdracht om It’s A Sin van de Pet Shop Boys te herwerken voor de Netflix-serie Monster: The Ed Gein Story. En wat hij heeft afgeleverd, is geen remix, maar een wederopstanding.
De song uit 1987 was al een klassieker: groot, zondig, dramatisch, een kerk vol schuld en glitter tegelijk. It’s A Sin was destijds Neil Tennant’s muzikale biecht – een synthpoppsalm waarin katholicisme, schaamte en homoseksualiteit werden samengeperst tot een perfect refrein. Maar wat Bryce Miller hier doet, is het nummer transformeren tot iets duisters, dreigends en bijna filmisch.
De eerste seconden: stilte, dan lage bastonen, alsof er iets onheilspellends aankomt. De synths uit de jaren ’80 worden vervangen door pulserende, industriële geluidsgolven. De beat vertraagt, zwaarder, log, en Tennant’s stem – nog steeds ijskoud en perfect gearticuleerd – klinkt nu niet meer als schuldbekentenis, maar als vonnis. “When I look back upon my life…” – je voelt dat Ed Gein, de moordenaar uit de serie, dit óók had kunnen denken. En dat maakt het geniaal.
De productie van Miller is adembenemend: strakker dan strak, met dat typische Hollywood-gevoel van spanning vóór de chaos. Hij maakt van synthpop een thriller – een remix die niet danst, maar kruipt. De zonden van de jaren ’80 klinken hier als echo’s in een koude gang.
Wat knap is: ondanks al het moderne geweld blijft de ziel van het origineel overeind. Tennant en Lowe’s melodie blijft onaangetast; Miller heeft er alleen gewicht aan toegevoegd. Het is alsof je dezelfde biecht hoort, maar nu uitgesproken door iemand die wéét wat de consequenties zijn.
En ja, het past perfect bij Monster: The Ed Gein Story. Dat contrast tussen schoonheid en horror, tussen verlangen en schuld – precies waar It’s A Sin altijd al over ging. De remix benadrukt dat het nummer zijn tijd ver vooruit was.
Kortom:
De Bryce Miller Monster Mix is geen opportunistische heruitgave, maar een briljante herinterpretatie.
Een versie die laat horen hoe donker synthpop kan worden zonder zijn glans te verliezen.
Pet Shop Boys waren in 1987 al geniaal.
In 2025 klinken ze — dankzij een horrorserie — relevanter dan ooit.
En als Ed Gein nog had geleefd,
had hij waarschijnlijk ook zachtjes meegezongen:
“It’s a sin…”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten