Cijfer: 8,9 ★★★★☆
Hitpotentie: 8,6
Er zijn artiesten die muziek maken, en er zijn artiesten die een universum bouwen. Grimes doet dat al jaren — een half-robotische, half-mythische wereld waarin technologie verliefd wordt op melancholie. Artificial Angels past daar perfect in: het is futuristisch, vervreemdend, en tegelijkertijd angstaanjagend mooi.
Het nummer opent met een elektronische dreun die klinkt alsof je een kerk binnenstapt in de metaverse. Dan komt haar stem: ijl, engelachtig, bijna buitenaards. Ze zingt over digitale perfectie en emotionele leegte, maar met zoveel gevoel dat je haar bijna gelooft. “We’re artificial angels, but we still bleed.” Dat is tegelijk kitsch en briljant — precies Grimes.
De productie is weergaloos — een wervelstorm van glitchy beats, glinsterende synths en koorachtige harmonieën die even heilig als gevaarlijk klinken. Alsof Björk en Daft Punk samen een AI hebben ontworpen die verliefd werd op een mens. Grimes balanceert op dat dunne randje tussen emotie en techniek, en dat doet ze met verontrustende precisie.
Er zit ook humor in — al is het die koude, futuristische humor van iemand die weet dat de mensheid zichzelf aan het uitfaseren is. De refreinen zwellen op als engelenvleugels van staal, en daarna stort alles weer in elkaar tot een pulserende beat die nog minuten in je hoofd blijft bonzen.
Kortom:
Artificial Angels is een trip naar een toekomst die we allang verdienen — glanzend, eenzaam en vol imperfecte perfectie.
Een nummer dat bewijst dat Grimes geen popster is, maar een soort technologische priesteres.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten