Cijfer: 9,1 ★★★★★
Hitpotentie: 8,7
Sommige bands blijven niet bestaan — ze overleven zichzelf. En niemand doet dat met meer stijl, zwart leer en melancholie dan Depeche Mode.
Met In The End, een late uitwas van de Memento Mori-sessies, bewijzen Dave Gahan en Martin Gore dat ouder worden in de popmuziek geen straf hoeft te zijn — zolang je het maar in mineur doet.
Het nummer begint precies zoals het hoort bij Depeche Mode: traag, dreigend, en met een baslijn die klinkt alsof iemand verdriet door een versterker duwt. Een fluisterende synth, een echo van een kerkklok, en dan die stem van Gahan — die niet zingt, maar spreekt in zonde. “In the end, we all fall silent.” Het is een zin die blijft hangen als rook in een lege kamer.
De productie is weergaloos in zijn beheersing. Je hoort Martin Gore’s hand overal: kale synthesizers die net niet troosten, beats die precies één tik te laat komen, en een gitaartoon die ruikt naar 1993. Het is geen nostalgie — het is herkenning. Alsof Depeche Mode niet ouder is geworden, maar alleen meer schaduw heeft gekregen.
Wat In The End bijzonder maakt, is de sereniteit. Waar Memento Mori nog balanceerde tussen rouw en overleving, is dit nummer pure acceptatie. Geen schreeuw, geen hoop, geen berusting — alleen het feit dat dingen eindigen. En dat klinkt, hoe wrang ook, prachtig.
Halverwege breekt het open. Niet met volume, maar met emotie. Gahan’s stem trilt, Gore’s synths ademen, en ineens voel je weer waarom deze mannen nog bestaan: ze hebben nooit geluk geveinsd. Hun muziek is troost voor wie daar geen zin in heeft.
Kortom:
In The End is een klein meesterwerk van ouderdom, verlies en waardigheid.
Een nummer dat niet probeert jong te klinken, maar juist schittert door zijn rust.
Depeche Mode bewijst opnieuw dat melancholie een kunstvorm is —
en dat het einde, als zij het zingen,
niet tragisch klinkt, maar onvermijdelijk.
In een wereld vol autotune en optimisme is dit een verademing:
een band die zegt wat niemand durft,
en het ook nog mooi laat klinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten