Cijfer: 9,0 ★★★★☆½
Hitpotentie: 8,5
Sommige artiesten lijken te zingen vanaf een andere planeet — zacht, koud, maar met meer emotie dan op aarde is toegestaan. Vancouver Sleep Clinic (alias Tim Bettinson) bewijst met Beyond All Reason opnieuw dat melancholie ook iets hemels kan zijn. Het is etherisch, intens en hartverscheurend mooi: een soort kruising tussen Bon Iver, Sigur Rós en een gebroken satelliet die heimwee heeft.
Het nummer opent met een ijle pianolijn, langzaam vergezeld door strijkers en elektronische ruis. Dan die stem: fragiel, haast doorzichtig, alsof hij elk moment kan verdwijnen. “I’m holding on beyond all reason…” — en je gelooft hem. Je hoort iemand die niet meer weet waarom hij nog vasthoudt, maar het toch doet.
De kracht van Beyond All Reason zit in de atmosfeer. Het is geen nummer, het is een ruimte: een mistige wereld waarin alles langzaam beweegt, maar niets stilstaat. De productie is filmisch en gedetailleerd — elke toon lijkt te zweven, elke stilte weegt zwaar.
Halverwege bouwt het nummer subtiel op tot een emotionele ontlading: drums die langzaam binnenrollen, synths die oplichten als noorderlicht. Geen explosie, maar een stille storm. En dan dooft alles weer uit, alsof het nooit echt bestaan heeft.
Vancouver Sleep Clinic heeft dat zeldzame talent om gevoelens te vertalen naar temperatuur. Beyond All Reason voelt als -5 graden en troost tegelijk. Je hoort verdriet, maar ook schoonheid. Wanhoop, maar met een glimlach erdoorheen.
Kortom:
Een prachtig, breekbaar meesterwerk voor wie durft stil te zijn.
Beyond All Reason is de soundtrack van loslaten, van drijven tussen verstand en gevoel —
te ver om terug te keren, te dichtbij om te vergeten.
En ergens, tussen die laatste tonen door,
fluistert Vancouver Sleep Clinic wat we allemaal weten maar zelden zeggen:
soms is liefde onredelijk,
en dat is precies waarom ze blijft hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten