Je zou denken dat het een reclameslogan is van de ANWB: "Komen, gaan en genieten." Maar nee, het is de nieuwste single van Rauwkost – hun zevende dit jaar, alsof ze een abonnement hebben op hun eigen Spotify-feed. En dit keer nemen ze Pat Smith mee, de enige artiest die zowel zanger als Nachtburgemeester is zonder ooit echt op tijd te komen.
De tekst is bedrieglijk simpel. Zon, zee, zand, en nog wat rijmwoorden uit het woordenboek van een havo-eindexamen Nederlands. Maar achter de eenvoud zit een knipoog. Of misschien wel twee. Want als je goed luistert, gaat het ineens niet meer alleen over zonnebrand en schelpen zoeken, maar over… nou ja, het leven. Je komt. Je gaat. En als je mazzel hebt, geniet je ergens tussendoor van een softijsje en een zomerflirt met zand in je sokken.
De muziek is licht verteerbaar. Alsof Doe Maar en De Kift elkaar tegenkomen bij een strandtent en besluiten een liedje te schrijven vóór de bitterballen arriveren. Pat Smith zingt alsof hij het terras niet wil verlaten, maar zijn pils wel leeg is. En dat werkt. Op de een of andere manier.
Het refrein blijft hangen als een zandkorrel tussen je tenen. En dat bedoelen we als compliment.
Cijfer: 7,2
Hitpotentie: 8,1 – Lokale zenders, strandfestivals, en mensen die Pat Smith herkennen van vroeger.
Quote: “Een zomerlied met een zonnebril vol melancholie.”
Kleine verrassing: Dat een nummer met zo’n simpele boodschap toch even blijft nazingen in je hoofd.
Genre: Nederpop met een Haagse scheut ironie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten