Cijfer: 7,1
Hitpotentie: 6,4 – Voor mensen die Shakespeare liever streamen dan lezen.
Je moet maar durven: een nummer maken dat “Romeo and Juliet” heet in een tijd waarin de gemiddelde aandachtsspanne korter is dan de pauze bij een TikTok. Rosenfeld durft het – en doet het met een soort theatrale ernst die zowel charmant als licht vermoeiend is.
Muzikaal hangt het ergens tussen dramatische synthpop en een 00’s MTV-ballad die net iets te lang bleef hangen op TMF. Denk: als Hurts en Tokio Hotel samen een avond opscheppen over hun liefdesverdriet, met een glas goedkope rode wijn erbij en eyeliner die iets te serieus is aangebracht.
De tekst probeert groots te zijn. Hartstocht. Verval. “Jij bent mijn dood en ik jouw reden.” Dat werk. Maar ergens klinkt het toch als een middelbare school musical waarin de hoofdrolspeler iets te hard zijn best doet om serieus genomen te worden.
Toch, en dat moet gezegd, het werkt. Niet altijd. Niet helemaal. Maar genoeg om te blijven luisteren. Want onder al dat drama klopt iets echts. Iets puurs. En misschien is dat precies wat “Romeo and Juliet” altijd was: net niet geloofwaardig, maar wel precies de pijn waar je heimelijk van geniet.
🎁 Kleine Verrassing – Het is over de top. Het is fout. Het is heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten