Cijfer: 6,8
Hitpotentie: 6,1 – Voor als je nog één keer wilt huilen en dan weer verder.
🎧 Rubriek: Deze gaat blijven plakken (al is het maar op regenachtige zondagavonden)
James Morrison. De man die ooit klonk als de reïncarnatie van soul in een Engelse pub. In 2006 zong hij zichzelf in de harten van moeders, tantes en iedereen die nog een beetje hoop had in akoestische gitaarpop.
Nu is hij terug. Met een titel die alles belooft: Cry Your Tears On Me. En toegegeven, dat werkt. Die zin is een dekentje. Je hoort het en denkt: “Misschien is dit het warme bad waar ik even in wil liggen.”
Helaas is het eerder lauw water.
De stem is er nog steeds. Dat licht rauwe randje, alsof hij elke ochtend zijn stembanden in de whisky doopt. Maar het lied zelf kabbelt. De coupletten zijn net iets te voorspelbaar, het refrein net iets te veilig. Alles netjes in de lijntjes gekleurd. En dus mist het, jawel, de traan.
Want bij een titel als deze wil je gesloopt worden. Je wil dat hij je helemaal kapot zingt, dat je denkt: “James, ik geef me over.” Maar nee. Het blijft een goedbedoelde troostbrief, in plaats van een mokerslag in je borstkas.
Toch: het blijft hangen. Iets in de herhaling, in de oprechtheid misschien. Alsof hij écht met een tissue klaarzit. En ja, dat verdient ook waardering.
Samenvattende zin:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten