Cijfer: 6,2 ★★☆☆☆½
Hitpotentie: 7,0 (in Frankrijk: 8,5)
Er was een tijd dat MIKA een fontein van pure vrolijkheid was.
De man die Grace Kelly en Relax (Take It Easy) uit zijn mouw schudde alsof hij permanent in technicolor leefde. Maar in Modern Times hoor je iets anders: de fontein drupt nog, maar het water is lauw.
Vanaf de eerste seconde weet je: dit is niet meer die energieke popclown uit 2007. Dit is MIKA anno 2025 — een zanger die midden in zijn eigen glitter staat, maar niet meer weet of hij de slingers zelf heeft opgehangen. Modern Times probeert luchtig te zijn, maar klinkt vermoeid.
De productie is keurig: lichte synths, een springerig tempo, een refrein dat netjes rondzingt zonder te blijven hangen. Het is allemaal leuk, maar niet goed. MIKA probeert zijn oude stijl te mengen met iets moderner — denk Harry Styles op een schoolfeest in Nice — maar dat lukt maar half.
Er zit tragiek in dit nummer, en misschien onbedoeld. De man die ooit de belichaming van flamboyante vrijheid was, klinkt hier alsof hij die vrijheid probeert te herinneren. “Modern times are changing me,” zingt hij. En je denkt: ja, en niet per se ten goede.
Waar zijn de uitbundige falsetto’s, de hysterische koortjes, de overdaad die ooit zijn handelsmerk was? Alles is nu gestroomlijnd, ingehouden, bijna volwassen — en dat is precies wat MIKA nooit had moeten worden. Hij was op zijn best toen hij zichzelf niet serieus nam.
Het nummer is op zich onschuldig. Het doet niemand pijn. Maar het laat ook niemand iets voelen. En dat is het echte probleem. Het is als een lach zonder reden, een taart zonder suiker, een popster zonder glans.
Toch, er schuilt iets ontroerends in. MIKA blijft MIKA — charmant, getalenteerd, maar gevangen in zijn eigen verleden. Modern Times voelt als een knipoog naar vroeger, maar met een vermoeide blik.
Kortom:
Modern Times is geen ramp, maar ook geen comeback.
Een nummer dat bewijst dat glitter niet hetzelfde is als glans.
MIKA probeert mee te doen met het heden,
maar zijn hart blijft steken in een tijd waarin refreinen nog naïef mochten zijn.
Tragisch?
Ja.
Maar op een bijna tedere manier.
De eerste nummers waren zijn magie.
Modern Times is het nuchtere ontwaken —
Geen opmerkingen:
Een reactie posten