Cijfer: 6,8
Hitpotentie: 7,2 – Voor op regenachtige maandagmiddagen met uitzicht op niets.
💤 Rubriek: “Even Wennen… Maar dan toch weer Tom”
Tom Odell. Hij is er weer. Alsof hij ooit écht weg was. Deze keer sluit hij z’n ogen, maar de luisteraar wordt daar niet per se wijzer van. When I Close My Eyes is het muzikale equivalent van een zachte regenbui op een zondagmiddag: het kabbelt, het klinkt best mooi, en je vergeet het binnen tien minuten weer.
De formule is bekend: een vleugje piano (jawel, daar is ‘ie weer), een snuifje melancholie (natúúrlijk), en dan Tom’s stem die klinkt alsof hij net wakker is geworden uit een dramatisch droomleven in sepia-filter. Het voelt allemaal zo veilig dat je bijna zou willen dat hij een keer een elektrische gitaar stuk zou slaan. Of een couplet in caps lock zou zingen. Iets. Iets nieuws.
Is het mooi? Ja. Is het verrassend? Nee. Is het Tom Odell? Absoluut. En dat is misschien het grootste compliment én de grootste beperking tegelijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten