Cijfer: 8,7 ★★★★☆
Hitpotentie: 8,3
Soms komt er een nummer voorbij dat je niet keihard raakt, maar langzaam openvouwt als een brief die je jaren geleden had moeten lezen. Wasted On You van Seafret is precies zo’n brief. Een tikje melancholisch, met dat typische Britse zoutwatergevoel – alsof iemand The National op een rots heeft gezet aan de kust van Yorkshire.
De stem van Jack Sedman is als een natte lucifer: breekbaar, maar met net genoeg vonk om te branden. Elk woord lijkt op de rand van breken, maar dat doet hij niet – en juist daardoor blijf je luisteren. Achter hem drijft Harry Draper’s gitaar als een kalme zee; golvend, ingetogen, en gevaarlijk dichtbij sentiment zonder er ooit in te verdrinken.
Het nummer kabbelt niet – het beweegt. In elke regel hoor je spijt, maar ook acceptatie. Niet het theatrale “ik wil je terug”, maar het volwassen “het is goed zo, denk ik”. Dat maakt Wasted On You mooier dan het gemiddelde gebrokenhartliedje; het is eerlijk, niet perfect.
De kracht van Seafret is dat ze geen trucjes nodig hebben. Geen rare beats, geen autotune, geen vuurwerk. Alleen een stem, een gitaar en een gevoel dat blijft hangen als de geur van regen na een storm.
Kortom:
Een prachtig, ingetogen nummer dat ademt, huilt en glimlacht tegelijk.
En dat maakt het, in een wereld vol neppe emotie, opvallend écht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten