Cijfer: 5,0
Hitpotentie: 5,5 – Voor mensen die graag naar iets luisteren waar ze het ook meteen weer mee eens zijn.
🪩 Rubriek: “Oei, wat een drama”
Amy Macdonald is terug. Of nou ja, ze was terug. Om vervolgens in haar eigen tekst te verdwijnen. I'm Done begint nog veelbelovend met een titel die klinkt als een statement van iemand die eindelijk voor zichzelf kiest. Maar dan komt het refrein. En het couplet. En de bridge. En je vraagt je af: waarmee precies is ze klaar? Met de liefde? Met de muziek? Met ons?
De gitaren klinken alsof ze met de handrem erop zijn opgenomen. De melodie is veilig, alsof zelfs de producer dacht: laten we geen risico nemen, dan kunnen we het later altijd nog op de Schotse radio draaien na het weerbericht. Amy zingt alsof ze zichzelf probeert te overtuigen van haar eigen tekst, maar halverwege twijfelt: of het nu over hem gaat of gewoon over de koekjes in de kast.
En dat is jammer. Want Amy kan dit. Ze heeft die stem, die schotse robuustheid, die onderhuidse melancholie. Maar dit nummer klinkt als een uitgeknepen theezakje dat al bij het vorige liedje leeg was.
Samenvattende zin:
Amy is er klaar mee, en wij — eerlijk is eerlijk — ook een beetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten