Cijfer: 8,2
Hitpotentie: 6,5 – Net iets te goed voor de radio, net iets te apart voor Spotify-playlists.
🎧 Rubriek: Oud maar goud
Er zijn van die nummers die je niet begrijpt, maar gewoon moet ondergaan. Wordless Chorus is zo’n nummer. De titel zegt het eigenlijk al: geen woorden, wel een refrein. En juist dat maakt het zo sterk. Jim James zingt zoals een vogel op een telefoonlijn over het einde van de wereld zou fluiten – met soul, verdriet en een beetje fuzz op z’n gitaarversterker.
De productie is warm als een deken uit een motel in de woestijn. Alles klinkt alsof het net niet mag: de baslijn is te lomp, de drums zijn te los, het refrein… heeft geen woorden. En toch, of juist daarom, grijpt het je bij de strot.
Het voelt alsof iemand je een geheim vertelt dat je niet mag navertellen. En dus zing je mee in klanken die nergens op lijken. De groove is loom, de sfeer is bedwelmend, en ergens halverwege denk je: "Dit is het dus. Dit is volwassen worden in muziek."
Samenvattende zin:
Een refrein zonder woorden, maar wel met alles wat je wil voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten