Cijfer: 5,6
Hitpotentie: 4,2 – Voor mensen die in stilte de afslag “middle-of-the-road” hebben gemist.
🎧 Rubriek: Oei, wat een drama
Met Tim Knol heb ik niks. En dat mag. Je kunt ook niets hebben met hutspot, of met de kleur taupe. Het bestaat, het is er, het is onschuldig – maar het maakt niks los.
En Wanderings, de nieuwe single, probeert wel. Echt waar. De akoestische gitaar is er. De tekst wil iets zeggen over verdwalen, zoeken, vinden, en nog een keer verdwalen. De stem van Knol doet z’n best om warm te klinken, alsof hij je met beide armen door een herfstwandeling heen wil trekken.
Maar dan gebeurt er niks.
De coupletten blijven braaf. Het refrein wandelt rustig voorbij zonder een spoor achter te laten. Alles is netjes, lief, degelijk. En daardoor dus dodelijk saai.
Alsof iemand een lied heeft geschreven op een bankje in Amersfoort, onder een boom, met een halfvolle thermosfles en een deadline van KRO-NCRV.
Het raakt niet. Niet in het hart, niet in de buik, niet eens in de knieschijf. En dat is misschien het grootste probleem: het mist risico. Het wil niemand overstuur maken. Het mag iedereen een beetje bevallen. Maar dat lukt dus niemand echt.
Samenvattende zin:
Tim wandelt, maar ik bleef liever zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten