Cijfer: 9,1 ★★★★☆½
Hitpotentie: 8,7
Sommige covers zijn overbodig. En dan zijn er van die zeldzame keren dat iemand een klassieker aanraakt en het lukt — niet door hem te verbeteren, maar door hem te begrijpen. Sabrina Starke doet precies dat met haar versie van Lean On Me. Geen kopie van Bill Withers, geen gladde radioversie, maar een warme, intense herinterpretatie waarin alles draait om één ding: menselijkheid.
Vanaf de eerste seconde is de toon gezet. Een zachte, soulvolle gitaar, een minimale groove, en die stem — warm, doorleefd, maar met een breekbaarheid die je meteen vastpakt. Sabrina zingt Lean On Me niet als een boodschap, maar als een herinnering. Het voelt alsof ze het niet aan een publiek richt, maar aan iemand die ze écht kent.
De kracht van deze versie zit in de sfeer. Alles is trager, dieper, intiemer. De instrumentatie ademt ruimte — elke toon krijgt lucht, elke stilte mag blijven hangen. Het lijkt alsof het nummer in één take is opgenomen, laat op de avond, met de lichten gedimd en de deur open naar buiten. Er zit warmte in, maar ook verdriet.
Wat Sabrina Starke hier doet, is zeldzaam: ze herdefinieert Lean On Me als een nummer over veerkracht in plaats van afhankelijkheid. Het is niet de troost van iemand die alles aankan, maar van iemand die weet wat breken is en tóch overeind blijft. Ze maakt van een universele boodschap iets persoonlijkers — kleiner, eerlijker, en daardoor krachtiger.
De productie is weergaloos subtiel. Geen overbodige strijkers of koren, geen effectbejag. Alleen stem, groove en ziel. Op het hoogtepunt breekt haar stem licht, en dat is precies het moment waarop je gelooft wat ze zingt. Het is die schurende perfectie die het onderscheid maakt tussen een goede zangeres en een echte artiest.
Kortom:
Sabrina Starke’s Lean On Me is geen cover, maar een hergeboorte van een klassieker.
Ze neemt een song die iedereen kent, en maakt hem weer voelbaar.
Een intense, eerlijke interpretatie die troost biedt zonder groot gebaar.
Een nummer dat niet schreeuwt “ik ben sterk”, maar zacht zegt:
“ik blijf bij je.”
In een tijd waarin de wereld steeds harder klinkt,
is dit precies het soort muziek waar je even tegenaan mag leunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten