Devotion is een nummer dat zich niet opdringt. Het schuift langzaam je kamer binnen, zet zich op de rand van je bed en kijkt je zwijgend aan. De zang is ijl, bijna afwezig, alsof iemand op fluistertoon een bekentenis doet terwijl de wereld al aan het instorten is.
De Metric-vergelijking is raak: het heeft die melancholische synth-sfeer, de semi-elektronische productie, en dat typische gevoel van iemand die verdrietig is maar zich er keurig bij neerlegt. Alsof de zangeres heeft besloten om niet meer te vechten, maar wel stijlvol ten onder te gaan.
Alles aan dit nummer is onderkoeld en strak. De drumcomputer tikt als een klok zonder haast. De synths glijden voorbij als een trein die je eigenlijk had moeten nemen. En de melodie? Die blijft hangen. Niet omdat hij wil, maar omdat jij dat wil.
Devotion is geen hit. Het is een scène uit een film die nooit afgemaakt is. Maar in die onafheid zit kracht. Geen climax, wel gevoel. Metric zonder podium. Stijl zonder zin. En juist daarom… raak.
Cijfer: 7,8
Hitpotentie: 6,5 (hoog onder nachtelijke luisteraars, shoegaze-fans en iedereen die denkt dat hun leven een Europese arthousefilm is)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten