AURORA zingt zoals elfen zich zouden uitdrukken als ze therapie volgden. In The Weight of Missing weegt ze haar verdriet niet met een weegschaal, maar met klankgolven, ademstoten en een betovering die je óf raakt, óf compleet langs je heen glijdt als je nuchter bent opgevoed.
Het nummer klinkt als het geluid van iemand die zich realiseert dat gemis niet verdwijnt, maar gewoon met je meeloopt, hand in hand. De melodie is zacht en gelaagd — als mos dat zich langzaam over een steen verspreidt. Prachtig, maar je moet wel de rust hebben om te kijken.
Haar stem is kristalhelder, alsof ze op een Noors meer staat te zingen tegen de ochtendmist. Je hoort pijn, maar altijd verpakt in iets moois. Een soort verdriet met bloemenkrans. The Weight of Missing is geen liedje om op te zetten tijdens het koken. Dit zet je op als je in de regen staat en jezelf betrapt op het feit dat je iemand mist die nooit écht van jou was.
Geen verrassing, geen climax, geen overbodige productietrucjes. Alleen pure emotie, fluisterend verpakt in een sprookjesverpakking.
Cijfer: 8,0
Hitpotentie: 6,8 (voor gevoelige zielen, filmtrailers met veel slow motion en mensen die heimwee kunnen hebben naar iets wat nooit heeft bestaan)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten