pot of Gold is een wiegeliedje vermomd als singer-songwriterfolk. Maar met violen. Zacht, warm, en vol verwondering. Alsof Peter Doherty zich na twintig jaar chaos heeft omgedraaid, een regenboog zag, en dacht: “O ja, het kan ook mooi zijn.”
De stem is kalm. Geen gebroken woorden, geen gefluisterde verslavingen. Gewoon een man die zingt alsof hij op de rand van een kinderbed zit. En dan die strijkers… ze tillen het nummer net dat stukje op. Niet bombastisch — meer als een dekentje dat over de melodie gelegd wordt. Comfortabel en troostend. Je hoort geen cynisme, geen bravoure. Alleen verwondering. En dat is zeldzaam.
Het is een nummer dat je opzet voor een kind. Maar ook als je zelf even een kind wil zijn. Heel even.
Cijfer: 8,3
Hitpotentie: 6,6 (voor mensen met zachte ochtenden, slapende kinderen, of gewoon een vermoeid hart dat iets kleins en echts nodig heeft)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten