Rag’n’Bone Man heeft een stem als een omgevallen eikenboom die zichzelf weer overeind zingt. Rauw, krachtig, doorleefd. En dat blijft indrukwekkend. Innocent Man klinkt dan ook alsof hij met één ademtocht een rechtbank én een kerk overtuigt van zijn onschuld. Alleen jammer dat het nummer zelf net zo spannend is als een juridisch bijlageboek.
De productie is zoals altijd: keurig, Amerikaans, met een vleugje blues en een drum die klinkt alsof iemand op een kartonnen doos slaat. Alles is in orde. Alles klopt. En toch: je voelt weinig. De tekst is voorspelbaar – iets met beschuldigd worden, maar eigenlijk goed zijn van binnen. Kort samengevat: “Ik ben geen slechterik, maar mensen denken van wel.”
Het probleem is: zijn stem tilt het allemaal omhoog, maar de melodie blijft op de grond liggen. Je hoort: dit had emotioneel vuur kunnen zijn. Maar nu is het eerder een muzikale verklaring van goed gedrag.
Cijfer: 6,5
Hitpotentie: 7,3 (voor wie van stoere stemmen houdt met gevoel, ideaal voor soundtracks waarin iemand naar buiten staart in de regen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten