Herman van Veen is geen zanger. Hij is een wandelend gemoedstoestand. In Signalen hoor je geen coupletten en refreinen, je hoort een man die zich afvraagt waarom de wereld steeds weer in dezelfde val loopt — en zich er toch niet bij neerlegt.
De muziek is kaal, bijna naïef. Een piano, een stem, een gevoel dat zich niet laat samenvatten in drie akkoorden. Dit is geen Spotify-content. Dit is een boodschap die per postduif komt, met een handgeschreven briefje erbij: "Let op elkaar."
Wat dit nummer bijzonder maakt — juist op 4 mei — is dat het niet alleen herdenkt, maar ook vooruitkijkt. Herman fluistert de vraag die we allemaal denken: "Waarom leren we het nooit?" En toch klinkt er hoop. Geen grote, Amerikaanse filmhoop. Maar kleine, Nederlandse hoop. Zoals een lichtje in een raam dat blijft branden, ook als er niemand thuiskomt.
Dit is muziek voor mensen die niet alleen stil willen staan, maar ook willen blijven lopen — in de goede richting.
Cijfer: 8,7
Geen opmerkingen:
Een reactie posten