In a Cage is een nummer dat klinkt alsof het zélf ook opgesloten zit. The Baxbys gooien de gitaren open, de drums tikken onrustig, en de zanger zingt met die typische urgentie van een jongen die het gevoel heeft dat hij móét ontsnappen — al is het maar uit z’n eigen hoofd.
De coupletten hollen, het refrein stuitert, en alles is doordrenkt met een soort opgefokte melancholie. Niet verdrietig, maar wel met een lichte paniek in de ogen. Denk: Arctic Monkeys zonder arrogantie, The Kooks met een reden om te rennen. Het is energiek, het is catchy, en je voelt: dit is een band die ergens heen wil — en snel een beetje.
De tekst draait om gevangen zitten, opgesloten zijn, jezelf willen loswrikken. Niks nieuws, maar wél geloofwaardig gebracht. Vooral omdat je merkt dat The Baxbys nog niet precies weten of ze nou in een kooi zitten, of ‘m zelf hebben gebouwd.
De kracht van In a Cage zit ‘m in de balans tussen controle en chaos. Het klinkt strak, maar zit op het randje van uit elkaar vallen — en dat is precies wat het spannend maakt.
Cijfer: 7,6
Hitpotentie: 7,3 (voor fans van Britse indierock met ADHD, festivalweides en een refrein dat goed blijft hangen in je hoofd én in je borstkast)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten