Alsof iemand fluistert in een kathedraal van verdriet. Elk woord druppelt langzaam op je ziel, met die typische Sufjan-melancholie die je niet troost, maar je wel zachtjes in slaap sust. De beat tikt als een kapotte klok in een verlaten kamer – modern en toch tijdloos.
Het is elektronisch, maar met hartslag. Een breakup-song voor mensen die zelfs tijdens het afwassen nog poëzie voelen. Je hoort hoe iemand afstand neemt, centimeter voor centimeter. En jij luistert, omdat je nergens anders meer naartoe kan.
Cijfer: 9,3
Hitpotentie: 5,1 – Te mooi om vergeten te worden, te subtiel voor de radio.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten