Bryan Adams stelt een belangrijke vraag: wat als er geen kanten meer waren? Geen links, geen rechts, geen goed, geen kwaad. Alleen vergat hij onderweg om er een melodie bij te schrijven. De tekst is oprecht en idealistisch, maar de muziek klinkt alsof iemand de volumeknop van zijn inspiratie op standje bureaulade heeft gezet.
Het is allemaal netjes. Te netjes. Alsof hij bang is geweest dat hij iemand zou beledigen — inclusief zijn gitaar.
De productie is gladder dan een hotelbroodje en het geheel voelt alsof het is samengesteld uit resten van oude Bryan Adams-sessies, zonder de urgentie van zijn gloriejaren. Geen Summer of ’69, maar meer een regenachtige woensdagmiddag in april.
Toch: je hoort het hart erin. Hij meent het wel. Maar zoals zo vaak met goedbedoelde boodschappen: het blijft steken in een posterquote zonder muziek die je wil terugluisteren.
Cijfer: 5,8
Geen opmerkingen:
Een reactie posten