Océan klinkt als een droom waarin je langzaam wegdrijft op een Frans balkon zonder dat je weet waarom. Navan zingt in het Frans, wat automatisch betekent dat alles serieuzer en zinvoller klinkt dan het eigenlijk is. Zelfs als ze over een roerei zou zingen, zou het nog mysterieus voelen.
De stem is warm en dichtbij, alsof ze naast je in bed ligt en zachtjes zingt terwijl jij nog twijfelt of je vandaag opstaat of het gewoon laat waaien. De muziek is etherisch, traag, en volledig allergisch voor ritme. Alles golft, wiegt en smelt. Je hoort het woord “océan” en je ziet jezelf al verdwaald raken in een filter op Instagram.
En toch: het heeft iets. Je wordt erin gezogen. Dit is geen liedje dat je meefluit, dit is een sfeer. Een soort muzikale geur. Je weet niet of je het lekker vindt, maar je blijft eraan ruiken.
Cijfer: 7,3
Hitpotentie: 5,9 (hoog bij Franstalige yogadocenten en mensen met ambient-playlists vol mysterieuze albumhoezen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten