Deze liveversie van Sun Leads Me On is geen optreden — het is een openbaring. Half Moon Run heeft altijd al de neiging gehad om van melancholie iets melodisch te maken, maar met het Montreal Symphony Orchestra erbij krijgt het nummer vleugels van fluweel.
De strijkers tillen alles op. Elke noot glanst. De stem van Devon Portielje klinkt alsof hij net wakker wordt uit een droom waar hij liever in was gebleven. Alles ademt verstilling, maar zonder te vervelen.
Het arrangement is subtiel. Geen bombast, geen grote gebaren. Alleen zonlicht, dat langzaam over je gezicht schuift terwijl je beseft dat het moment al voorbij is terwijl je er nog middenin zit.
Live met orkest betekent vaak “meer”. Maar hier betekent het: beter. De song blijft overeind, groeit zelfs. Niet door te schreeuwen, maar door te fluisteren met meer diepte.
Cijfer: 8,6
Hitpotentie: 6,1 (te mooi voor de radio, te lang voor de streaminggeneratie — maar perfect voor mensen die met natte ogen naar een zonsondergang durven kijken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten