Sebastian Schub klinkt als iemand die iets te veel nadenkt, en daar nét te goed in is. Scared of Screaming is geen schreeuw, maar een ingehouden adem die zich over vijf minuten langzaam uitstrekt. Alsof hij wil zeggen: “Ik voel van alles, maar ik wil je er niet mee lastigvallen. Dus ik zing het maar.”
Zijn stem is ruw, warm, licht gekneusd. De muziek doet niets wat niet hoeft — geen bombast, geen rookmachines, geen opsmuk. Gewoon gitaar, ruimte en een stem die ergens in je borstkast blijft hangen. Het is geen hitsingle, het is een belofte in audioformaat.
En het mooiste is: hij overdrijft niet. Geen drama, geen effectbejag. Gewoon oprechte onzekerheid die recht overeind blijft staan. Scared of Screaming voelt als de stilte na de storm, of de stilte vóór je besluit dat het tijd is om eindelijk ergens voor te gaan schreeuwen.
Je hoort het: hij is onderweg. En hij neemt z’n tijd. Gelukkig maar.
Cijfer: 8,2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten