Finn Wolfhard — bekend als kindster, acteur, Stranger Things-mysterie in een warrige jas — probeert weer muziek te maken, en deze keer heet het Objection!. Ja, met uitroepteken. Alsof er op voorhand al spanning nodig is om je wakker te houden.
Het nummer klinkt als iemand die Arcade Fire heeft geluisterd, daarna wat Strokes heeft gemixt, en vervolgens dacht: “Ik voel ook dingen.” Het is energiek. Rammelend. Goeie vibe. Maar ook: net niet af. De zang klinkt alsof hij zich nog steeds afvraagt of hij acteur of zanger is, en het arrangement is alsof een indierockband in de kelder is opgesloten met een deadline en geen koffie.
De tekst is vaag — iets met weerstand, een verwijt, een schreeuw naar de leegte. Maar het blijft hangen in de vorm. Je voelt dat hij iets wil zeggen, maar wat dat precies is, blijft onduidelijk. Misschien is dat ook de bedoeling. Misschien is Objection! een protest tegen duidelijkheid zelf.
En toch: het nummer heeft iets. Een soort nerveuze charme. Alsof je naar een bandje op de middelbare school kijkt dat oprecht denkt dat dit hét optreden van hun leven is. Je lacht niet uit, je kijkt door. Want er zit potentie onder al dat gekrabbel.
Cijfer: 6,7
Hitpotentie: 6,5 (hoog bij Gen Z’ers die alles volgen wat Finn doet, en bij mensen die houden van jonge chaos met oprechte intentie)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten