Bones And All is het soort nummer dat langzaam in je kruipt — niet als een hit, maar als een gif dat lekker ruikt. Love Spells klinkt alsof ze met één hand over je wang streelt, terwijl de andere al je zwakke plekken in kaart brengt. Dit is geen liedje, dit is een fluistering met lippenstift op.
De sound is traag, zwoel en licht dreigend. Alsof Mazzy Star en Portishead een ritueel begonnen zijn in een verlaten motelkamer. De stem is zacht, maar met onderliggende honger. Een soort melancholische verleiding waarbij je weet dat het fout gaat, maar toch blijft hangen.
De tekst spreekt van overgave, van alles willen — bones and all. Niks half, niks veilig. En juist daardoor schuurt het lekker. Het is sensueel zonder plat te worden, poëtisch zonder pretentieus, en dreigend zonder dat er een gitaar hoeft te gillen.
Het enige minpunt: het blijft iets te keurig in zijn eigen sfeer hangen. Je verlangt naar een uitbarsting die niet komt. Maar misschien is dat juist de kracht.
Cijfer: 8,1
Hitpotentie: 6,2 (voor nachtdieren, liefhebbers van duistere romantiek, en mensen die hun liefdesverdriet liever onder een fluwelen deken verpakken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten