The Kooks zijn terug. Althans, ze waren nooit echt weg. Ze bleven gewoon bestaan — zoals een oud T-shirt in je kast waar je ooit mee naar een festival ging. En If They Could Only Know voelt ook zo: vertrouwd, een beetje verwassen, ruikt vaag naar nostalgie.
Het nummer is oprecht. Daar ligt het niet aan. De band doet z’n best. Ze willen iets zeggen over misverstanden, over afstand, over hoe anders het zou zijn als ‘ze het alleen maar wisten’. Maar dat alles verpakt in een jasje dat je al zo vaak hebt gehoord dat je onwillekeurig begint te gapen.
De zang is nog steeds licht krakerig, licht nonchalant — Luke Pritchard klinkt als iemand die z’n dagboek citeert terwijl hij z’n veters strikt. De melodie is catchy op de automatische piloot. Je zingt het mee, maar je denkt niet na.
Het probleem is: het klinkt te makkelijk. Alsof iemand per ongeluk een liedje heeft geschreven dat prima op de radio past, maar nooit echt binnenkomt. En dat is zonde. Want je wéét dat The Kooks meer kunnen dan dit.
Hitpotentie: 7,5 (sterk in radioland en bij mensen die heimwee hebben naar de Britse indiegolf van 2006 — zonder het gedoe)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten