Lola Young zingt One Thing alsof ze je probeert uit te leggen wat er misging, maar dan wel voor de laatste keer. Je hoort het meteen: ze is niet boos, ze is klaar. De beat tikt langzaam, haar stem bijt zacht — en ondertussen voel je dat alles al besloten is.
Muzikaal zit het ergens tussen soul, triphop en pure emotionele uitputting. Een beetje Amy Winehouse-ondertoon, maar zonder versiering. Geen franje, geen soulkoor, geen brug met uithalen. Alleen die stem en een productie die genoeg ruimte laat voor de stilte tussen de zinnen.
De tekst is een relaas over miscommunicatie, falen, en dat éne onbenoembare dat je blijkbaar niet voor elkaar kreeg. “Say one thing, just one thing” — het klinkt als een wanhoopspoging, maar ook als een cynische constatering. Hij gaat het niet zeggen. Zij weet het al.
Je blijft luisteren omdat het écht voelt. Niet groot, niet theatraal, gewoon goed geschreven en goed gebracht. Als dit in een film zit, wil je weten hoe het afloopt. Als het in je hoofd zit, blijft het daar even.
Cijfer: 8,0
Hitpotentie: 6,9 (hoog bij fans van sobere soulpop, mensen met een breekbaar randje, en iedereen die ooit op een antwoord wachtte dat nooit kwam)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten