Sparks doet in A Little Bit of Light Banter wat alleen Sparks kan: een nummer maken dat klinkt als een luchtig gesprekje, maar ondertussen met chirurgische precisie je ego fileert. Ron Mael ramt met de ernst van een ambtenaar op de toetsen, terwijl broer Russell met z’n vertrouwde ironie zingt alsof hij net een cocktail heeft weggegooid omdat de ijsblokjes te existentieel waren.
De muziek is sprankelend en strak – vintage Sparks: cabaretpop meets artrock meets iets waarvan je niet wist dat het bestond. Denk: Pet Shop Boys op microdosering sarcasme. De tekst is droog, slim, en pijnlijk raak. “A little bit of light banter,” maar natuurlijk gaat het over alles behalve luchtigheid. Het is een lied over hoe we langs elkaar heen praten, opvulling zoeken, en ondertussen wegkwijnen in small talk.
Je hoort: ze zijn oud. Maar ook: ze zijn scherp. Dit is geen nostalgisch nabrandertje, maar een nieuw hoofdstuk uit een boek dat alleen zij nog kunnen schrijven — met voetnoten en ironie inbegrepen.
Cijfer: 8,5
Hitpotentie: 6,0 (te vreemd voor hitradio, maar geniaal voor liefhebbers van tekstuele spitsvondigheid en muziek die je aan het lachen én denken zet)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten