peter is geen nummer dat je opzet tijdens het afwassen. Dit is muziek voor op je knieën in een kamer zonder verwarming, omringd door kaarsen, poëzie en emotionele restanten van iets wat ooit liefde was. Patrick Wolf is terug, en niet op de achtergrond. Hij komt binnen als een barokke geest met een piano en te veel gevoelens.
De video — deel 1 van een vierluik — voelt als een toneelstuk dat halverwege al te veel gezegd heeft. Dramatisch, theatraal, prachtig traag. Hij staat daar in een kamer met spiegels, gordijnen, kostuum, haar alsof hij net uit een literaire nachtmerrie is ontsnapt. Alles ademt symboliek. En alles is oprecht.
Muzikaal is het Wolf op z’n breekbaarst: piano, strijkers, en een stem die niet perfect wil zijn, maar juist gekraakt, trillend, eerlijk. Peter is een naam, maar ook een symbool. Voor een verloren vriend? Een verloren zelf? Een geliefde? Of allemaal tegelijk? Je weet het niet, en dat maakt het sterker.
Het is prachtig. Maar het is ook niche. Dit gaat niet viraal. Dit wordt niet meegezongen op een festival. Maar als je alleen bent, en stil genoeg, kan dit nummer je breken — op een manier die bijna welkom voelt.
Cijfer: 8,5
Hitpotentie: 3,8 (hoog bij mensen met een dramatisch interieur, gevoelig hart en barokke Spotify-playlists – bij anderen compleet onbegrijpelijk)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten