sommige bands worden ouder, wijzer en rustiger. Depeche Mode niet. Die worden ouder, duisterder en koppiger. Barrel of a Gun is live een soort muzikale waarschuwing: “Kom niet te dichtbij, ik ben moe van jullie allemaal en ik heb een synthesizer als wapen.”
Dave Gahan zingt zoals alleen Dave Gahan dat kan: alsof hij al drie keer gestorven is en er geen zin meer in had, maar het toch weer probeert — in leerjack en met een ondertoon van diepe existentiële teleurstelling. De live-versie van Barrel of a Gun behoudt die dreigende sfeer van de studioversie, maar met meer echo, meer galm, en meer gewicht. Alsof ze het nu echt menen.
Muzikaal blijft het een muur van donkerte. Strak, gecontroleerd, klinisch bijna. Maar dat is juist het enge: er is niks spontaans aan deze uitvoering. Alles is gepland. Alsof ze met chirurgische precisie een statement maken: wij zijn hier nog, en we zijn nog steeds boos. Alleen nu met betere techniek.
Het is groots. Zwaar. En eerlijk gezegd: als je je goed voelt bij dit nummer, moet je misschien even met iemand praten.
Cijfer: 7,5
Hitpotentie: 5,3 (voor wie Depeche Mode nog altijd live volgt, het donker in de zaal verkiest boven daglicht en een zwak heeft voor synths met scherpe tanden)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten