Yungblud weet weer precies waar hij goed in is: doen alsof hij een hele generatie op zijn schouders draagt, terwijl hij eigenlijk gewoon in zijn slaapkamer tegen zichzelf staat te schreeuwen. De titel alleen al – God Save Me, But Don’t Drown Me Out – klinkt als een noodkreet van iemand die aandacht wil, maar tegelijkertijd hoopt dat niemand hem écht hoort.
Muzikaal zit het zoals altijd ergens tussen punk voor beginners en stadionpop voor mensen die denken dat Billie Eilish te ingewikkeld is. Er zijn gitaren, er is drama, er is een refrein dat ontworpen is om door duizenden keeltjes tegelijk in een arena meegebruld te worden. En Yungblud zelf? Hij jankt en kraakt alsof hij de verloren zoon van Gerard Way en een Red Bull is.
Toch, het werkt. Je kunt er lacherig over doen – en dat doe ik ook – maar het nummer heeft iets ontwapenends. Die quasi-serieuze teksten over redding en verdrinken komen juist bij Yungblud wel geloofwaardig over, omdat hij er honderd procent in gelooft. En dat hoor je. Het is niet subtiel, het is niet verfijnd, maar het is rauw genoeg om een snaar te raken.
Cijfer: 7,5
Hitpotentie: 8,2
Kortom: God hoeft hem niet te redden, de fans doen dat wel. En die gaan dit nummer stuk voor stuk verdrinken in hun Spotify-repeatknop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten