Je hoort meteen: dit is geen Florence die zweeft. Dit is Florence die rent. Richting afgrond. Met blote voeten. In een jurk van glasscherven.
“Everybody” is geen feeërieke dans in een bos bij volle maan. Dit is meer een nachtelijke overlevingsdans op een rotonde in Croydon. De beat bonkt als een migraineaanval, haar stem trilt als een kerkklok die net iets te hard is aangeslagen, en het refrein is een tsunami van controleverlies. Je voelt het: dit is geen liedje meer. Dit is therapie. Openbaar. Ongevraagd. En godzijdank op Spotify.
Er zit geen greintje afstandelijkheid meer in. Het is rauw. Het is oprecht. Alsof Florence eindelijk moe is van mystiek en symboliek, en gewoon wil gillen: “ik ben hier, ik voel álles en ik ga kapot aan alles wat ik voel.”
Maar dan wel met de dramatiek van iemand die zelfs dat in drie toonhoogtes tegelijk kan zingen.
En toch… ondanks al het gebrul en de ritmische storm: dit is briljant gecontroleerde chaos. Florence laat de popconstructie net genoeg intact om radiovriendelijk te blijven – maar doet het met de furie van een brandende kerk.
Cijfer: 8,7
Hitpotentie: 9,2 – Record of the Week
Voor iedereen die Florence al afgeschreven had als elfje op retour: dit is geen comeback.
Dit is een storm die je voordeur eruit ramt en vraagt: “Ben je wakker, of slaap je nog?”
Florence is terug. En ze wil écht dat iedereen het hoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten