Soms is “leren loslaten” precies wat een band zou moeten doen. Maar nee hoor, The Doobie Brothers zijn terug. In 2025. Met exact dezelfde sound als in 1975. Alsof iemand per ongeluk de mastertape van Long Train Runnin’ in een nieuwe hoes heeft gestopt en gezegd heeft: “Doe het nog een keer, maar nu met wat meer rimpels.”
Michael McDonald is er niet bij, maar zijn geest waart rond – of beter gezegd: sleept zich voort door de refreinen. Learn To Let Go heeft alles wat een Doobie Brothers-nummer hoort te hebben: harmonieën, gitaarlijntjes die klinken als een Californische zonsondergang en een refrein dat zich aan je vastklampt als een golden retriever met verlatingsangst.
Maar tegelijk: waar is de urgentie? Waar is de verrassing? Dit is geen reünie, dit is een re-enactment. Alsof je je favoriete film uit je jeugd terugkijkt en ontdekt dat de magie nu vooral zit in de herinnering, niet in wat je ziet.
Toch, eerlijk is eerlijk: ze spelen beter dan veel twintigers en je hoort dat ze het nog altijd menen. Alleen is Learn To Let Go ironisch genoeg zelf het beste voorbeeld van iets wat je zou moeten loslaten.
Cijfer: 6,0
Hitpotentie: 5,5 (voor liefhebbers van classic rock met gehoorapparaat)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten