Soms voelt een nummer als een open wond waar nog even in geprikt wordt —
niet om te pesten, maar om zeker te weten dat je nog iets voelt.
Dat is Love In Reverse.
Liefde, maar dan met terugspoelknop.
Niet de vlinders, maar de afscheidskus.
Niet het ja-woord, maar de stilte daarna.
Seafret heeft al vaker de emotionele snelweg genomen,
maar dit keer rijden ze achteruit.
Langzaam, voorzichtig,
alsof ze bang zijn om wéér iets kapot te maken.
De stem klinkt alsof hij huilt zonder dat er tranen vallen.
De productie is subtiel, met net genoeg ruimte voor echo’s van wat ooit was.
Het refrein blijft hangen als een gedachte die je 's nachts wakker houdt.
Niet omdat het catchy is,
maar omdat het pijn doet op een aangename manier.
Alsof iemand precies weet waar het misging – en het nog één keer wil uitleggen,
zonder hoop op herstel.
Is het origineel? Nee.
Is het raak? Absoluut.
Soms is een cliché gewoon waar.
En Seafret bewijst dat met precisie.
Cijfer: 8,1
Hitpotentie: 7,9 – Voor gebroken zielen met een goede koptelefoon.
En voor iedereen die het einde eerder voelt dan het begin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten