Rob Thomas wandelt hier over een sonische laan die keurig is aangeveegd door een team van Amerikaanse radioproducenten. Alles glimt, alles klopt, en daardoor mist het elke rafel die het spannend zou maken. Zijn stem blijft herkenbaar als een oud T-shirt dat je stiekem niet weggooit, maar het nummer zelf voelt als de muzikale equivalent van een modelwoning: gezellig, maar je weet dat er niemand écht woont. Het kabbelt, het glimlacht, maar het blijft braaf binnen de lijntjes.
Cijfer: 6,9
Hitpotentie: 6,3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten