Dit is nirvana met laarzen. White Horses begint met Joel Amey (jawel, de drummer!) die klinkt alsof hij een drieluik aan familiezaken dumpte in de notitie-app van zijn telefoon, en dan besloot om er een Krautrock-dansnummer van te maken. Geen hair-metal geflits, maar een hypnotische puls die zich nestelt tussen je ribben en weigert weg te gaan. Dat ritme slaat harder dan een hartslag van iemand die ineens thuis is — op hún moment.
Dan komt Ellie Rowsell erbij met haar stem: breekbaar, helder, hoorbaar trillend bij de vraag “Who am I without you?”Terwijl de gitaren knopen leggen die je per ongeluk volgt, zelfs als je geen idee hebt hoe je er komt. Dat gevoel, die echo van thuiskomen terwijl je al lang onderweg bent.
Leuke video? Zeker. Memorabel nummer? Absoluut. Maar wie The Sofa nog half naast je sloot liet liggen, zal White Horses opfokken als een psychedelisch vieruurtje dat ook na middernacht blijft werken.
Cijfer: 8,7
Hitpotentie: 8,5 – Niet alleen een single, maar mogelijk het canvas voor hun adembenemende comeback.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten