je hoort het meteen: Purple Disco Machine probeert hier de Daft Punk-hemel te raken. Maar waar Daft Punk je in een galactisch ruimteschip vol glans en mysterie katapulteerde, krijg je hier eerder het Temu-model: het lijkt op iets duurs, het glanst ook, maar na één keer gebruiken voel je je toch een beetje bekocht.
De synths zoemen als een robot met keuzestress, de baslijn doet zijn best om je heupen in beweging te krijgen, en je ziet het al voor je: een zomers terras in Rotterdam met Aperol Spritz en mensen die net iets te hard meebewegen. Maar de ziel? Die zit ergens verstopt achter een algoritme dat “funky” vertaalt met “veel glitters, weinig gevoel”.
Je mist de Franse finesse van Daft Punk. Het is alsof je een croissant koopt bij de Action. Wel bladerdeeg, geen Frankrijk.
Cijfer: 6,5
Hitpotentie: 7,1 – Ideaal voor reclames met dansende stoelen of zonnebrillen. Maar een klassieker? Nee. Eerder een limited edition die morgen alweer in de uitverkoop ligt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten