Het begint zoals je verwacht van Gary Barlow: veilig, keurig, alsof hij z’n stropdas nog recht trekt voordat hij de eerste noot zingt. Dan komt Becky Hill binnen, met een stem die klinkt alsof ze gisteren nog een stadion uit haar voegen heeft geschreeuwd – en Barlow net een kerkkoor.
De titel is Don’t Look Down, maar dat hadden ze beter zelf wel even kunnen doen. Want wat volgt is een muzikale val in het niemandsland van overgeproduceerde ballads en tekstregels die zijn geschreven tijdens een mindfulness-sessie met Ed Sheeran op de achtergrond. Alles klopt, maar niks blijft hangen. Het is alsof je naar een motivational poster luistert: “Believe in yourself”, “You got this”, en dan in hoofdletters: “FEAT. BECKY HILL”.
En toch… er zit een soort glazuurlaag over deze single waar je moeilijk omheen kunt. De opbouw is gelikt, de zang zuiver, en je voelt dat Barlow dit echt meent. Becky probeert er nog wat vuur in te blazen, maar uiteindelijk is dit de muzikale versie van een cappuccino met magere melk. Lekker hoor, maar je was de smaak alweer vergeten voor het einde van het nummer.
Een nummer waar niemand echt om vraagt, maar waar niemand zich ook écht aan ergert.
De perfecte soundtrack bij het uitruimen van de vaatwasser of het wachten tot je waterkoker klik zegt.
Becky Hill probeert nog wat peper toe te voegen, maar Gary blijft braaf op standje “Barlow 1” hangen: vriendelijk, veilig en volledig hittegolfbestendig.
Cijfer: 5,8
Hitpotentie: 6,9 – met een kleine kans op doorgroeien naar de MAX Top 50, mits er geen herhaling van Droomhuis Gezocht op tv is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten