INDIE TOP 20 – WEEK 32
(Voor zover het nog ergens over gaat)
Welkom bij de meest eigenwijze, subjectieve en toch o-zo-onmisbare lijst van de week. De INDIE TOP 20. Samengesteld op basis van gevoel, ironie, kippenvelmomenten, bitterzoete melancholie, én omdat YUNGBLUD er weer tussen moest.
Deze lijst is geen democratie. Dit is pure dictatuur van smaak. Mijn smaak. En dat betekent: britpop, donkere synths, af en toe een schurende blazer, en als het echt meevalt, iets dat blijft hangen in je hart, of in je hoofd, of in je irritatiezone.
Elke week neem ik je mee langs twintig nummers. Sommigen stijgen, anderen donderen naar beneden, een enkeling verdwijnt spoorloos. Zo is het leven ook een beetje.
Laat de hitpotentie je niet bedriegen – een goed nummer hoeft geen hit te worden. Maar het mag wél.
DE LIJST:
(Positie deze week – vorige week – artiest – titel – cijfer / hitpotentie)
1. (1) Wolf Alice – The Sofa
Een nummer dat blijft liggen als een goeie bank: zwaar, diep en onmogelijk te verplaatsen.
Cijfer: 9,0 | Hitpotentie: 7,5
2. (2) The Haunted Youth – Emo Song
Zelfmedelijden in majeur. Maar het werkt. We huilen mee, maar wel in stijl.
Cijfer: 8,5 | Hitpotentie: 8,0
3. (3) Thom Yorke – Dialing In
Yorke belt in met een echo uit een parallel universum. De wachttoon is mooier dan je eigen leven.
Cijfer: 8,7 | Hitpotentie: 7,2
4. (4) Yungblud – Ghosts
Overdosis energie, ADHD in mp3-vorm. Maar dit spook blijft hangen.
Cijfer: 8,2 | Hitpotentie: 9,0
5. (5) Ozark Henry – Martyr
Alsof Antony Hegarty en een Vlaamse pastoor samen een synthesizer vonden.
Cijfer: 8,4 | Hitpotentie: 7,0
6. (7) Big Thief – All Night All Day
Zoals altijd: fragiel, teder, alsof het elk moment uit elkaar kan vallen.
Cijfer: 8,6 | Hitpotentie: 6,5
7. (9) Nation of Language – Under The Water
Synths, melancholie, en een stem die het verdriet van een modem uit 1998 draagt.
Cijfer: 8,3 | Hitpotentie: 8,5
8. (10) Suede – Dancing With The Europeans
Brett Anderson walst over Europa heen alsof Brexit nooit is gebeurd.
Cijfer: 8,1 | Hitpotentie: 7,8
9. (6) Tom Smith – Lights Of New York
Zakt iets, maar blijft een mooi monument van nachtelijke eenzaamheid.
Cijfer: 8,5 | Hitpotentie: 6,9
10. (14) The Last Dinner Party – This Is The Killer Speaking
Barok, dramatisch, en net als je denkt “nu is het te veel”... komt er een geweldige break.
Cijfer: 8,8 | Hitpotentie: 9,2
11. (11) Still Corners – Summer Nights
Dream pop in slow motion, alsof je een ijsje eet dat nooit smelt.
Cijfer: 8,0 | Hitpotentie: 6,7
12. (12) House of Harm – Carousel
Postpunk voor mensen die nog altijd hopen dat The Cure weer cool wordt.
Cijfer: 8,2 | Hitpotentie: 7,0
13. (15) The Swell Season – I Leave Everything To You
Zo breekbaar dat het bijna niet meer kan. Je voelt het, zelfs als je het niet wil.
Cijfer: 8,9 | Hitpotentie: 5,5
14. (16) Betterov – 17. Juli 1989
Duitse melancholie met gevoel voor timing. Geen schlager, geen techno – gewoon goed.
Cijfer: 8,6 | Hitpotentie: 6,3
15. (8) Elbow – Timber
Zakt verder, maar blijft overeind. Met dank aan Guy Garvey’s stem die alles kan redden.
Cijfer: 8,4 | Hitpotentie: 6,0
16. (18) The Fray – My Heart’s A Crowded Room
Comeback-achtig. Maar het publiek in die kamer blijft stil.
Cijfer: 7,3 | Hitpotentie: 4,8
17. (19) Richard Hawley – The Ocean
Een dans voor twee geliefden op een lege balzaalvloer. En strijkers natuurlijk.
Cijfer: 8,5 | Hitpotentie: 5,9
18. (--) Bruce Springsteen – Sunday Love
Springsteen als oudere man met zondagse weemoed. Denk: Bowie’s “Where Are We Now?” met blazers.
Cijfer: 8,7 | Hitpotentie: 7,4
19. (13) Of Monsters and Men – Television Love
Een beetje flatline. Niet slecht, maar de vonk mist.
Cijfer: 7,5 | Hitpotentie: 5,0
20. (17) Celeste – On With The Show
Soulvol en klassiek. Maar het blijft een bijprogramma.
Cijfer: 7,8 | Hitpotentie: 6,2
1.1 WOLF ALICE -The Sofa
Geen opmerkingen:
Een reactie posten