Stel je een relatie voor die langzaam zinkt, en dan giet je dat gevoel in een synthpopliedje dat zichzelf opdraagt alsof het op een luchtbed dobbert tussen hoop en herinnering. Still See Love voelt als een dialoog tussen twee werelden: één van herinneringen met zoemende synths en live bass, en één van puur samenzijn, met organisch ritme en een refrein dat zich opbouwt als een echo in een lege huiskamer.
Dan Whitford wilde een nummer maken waarin couplet en refrein uit compleet verschillende sferen komen – “het lijkt net alsof het in twee plaatsen tegelijk bestaat.” En dat hoor je. Je waant je in een disco met ramen open naar de nacht, een evenwicht tussen dansvloeren en het soort introspectie dat pas komt als het licht weer aan gaat.
Er hangt melancholie in de lucht, maar verpakt in glitter. Je voelt een zekere heimwee: de liefde is er niet meer, maar de herinnering blijft overeind in flitsen van ritme en echo. Maar mooi is het zeker – subtiel, sfeervol, aanhoudend in je hoofd, zelfs nadat je al doorgescrolld bent.
Cijfer: 8,0
Hitpotentie: 6,8 – niet knallend genoeg voor de Top 40, maar perfect voor muziekliefhebbers die hun hart liever voelen dan dat ze het horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten