Als je heel stil bent, hoor je ergens in dit nummer Jezus over het water lopen,
met een akoestische gitaar op z’n rug en een microfoon die zachtjes feedback geeft.
Passenger lijkt de man te zijn geworden die te veel EO-documentaires heeft gekeken
en besloot dat het tijd was voor een muzikale doop.
De titel liegt er niet om: Walk Upon The Water.
En ja, dat doet hij dus ook letterlijk —
of althans: hij stelt het voor in drie coupletten,
begeleid door The Kingdom Choir,
die klinken alsof ze eigenlijk liever in een musical over hoopvolle verpleegkundigen zouden zingen.
Muzikaal is het vlekkeloos,
maar juist dat is het probleem: het is té glad, té braaf, té witgewassen.
Een gospelkoor inzetten voor een beetje kerksentiment?
Dat heeft zelfs Coldplay inmiddels laten vallen.
Passenger zingt alsof hij zich verontschuldigt voor zijn bestaan,
en dat mag sympathiek lijken,
maar op de helft van het nummer vraag je je toch af
of het niet beter was geweest om gewoon een kaarsje aan te steken en te zwijgen.
Het is mooi, op een bepaalde manier.
Maar ook heel veilig.
Een nummer dat niemand boos maakt,
maar ook niemand wakker schudt.
En dat is misschien wel het grootste probleem.
Cijfer: 6,4
Hitpotentie: 5,9
⛪️ Keurige kerkdienst in muziekvorm. Inclusief folder, koor en kopje thee na afloop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten