Art School Girlfriend maakt van elke song een bekentenis die tegelijk dichtbij en afstandelijk voelt. L.Y.A.T.T. is daarop geen uitzondering. Het begint klein, bijna onschuldig, alsof iemand zacht tegen je praat in een kamer waar alleen nog een tl-buis zoemt. En dan: laag op laag, synths die binnenstromen als mist, beats die je hartslag nadoen, en een stem die precies tussen fluisteren en zingen zweeft.
Het is muziek die je dwingt stil te blijven zitten. Geen knallende climax, geen vuurwerk, maar een zorgvuldig opgebouwde spanning die nooit écht ontploft. En toch blijf je luisteren, omdat je ergens voelt dat dit nummer niet bedoeld is voor de massa, maar voor jou alleen.
De sfeer doet denken aan The xx op een goede dag, of aan een clubavond waar je nuchter bent gebleven en daardoor alles intenser ervaart. Het is intiem zonder klef te worden, elektronisch zonder kil te zijn, en melancholisch zonder larmoyant te klinken. Kortom: het soort track dat zich niet opdringt, maar onvermijdelijk binnenkomt.
📀 Cijfer: 8,2
📈 Hitpotentie: 7,4
🌙 Een lied dat niet schreeuwt om aandacht, maar je in stilte opeist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten