Er zijn van die nummers die klinken alsof ze uit een andere wereld komen. Niet per se een betere wereld, maar een kil, grijzig universum waar het altijd schemert, de koffie lauw is en niemand echt praat. “Möwen” van November Növelet is precies zo’n nummer. En dat bedoelen we als compliment.
Met de traagheid van een ijskoude treinrit en de melancholie van een DDR-gids met burn-out neuriën ze hier door de minimal wave. Synths die niets willen, behalve blijven ademen. Een stem die je niet troost, maar je wel ergens aan laat denken — aan iets wat je verloren bent, al weet je niet meer wat.
De titel betekent “Meeuwen”. Nou, deze meeuwen krijsen niet. Ze cirkelen. Stil. Dreigend. Alsof ze wachten tot je iets laat vallen. Geen hitpotentie in de klassieke zin, maar in de juiste Berlijnse kelder barst hier een dansvloer in slow motion uiteen.
Waar andere bands hun best doen om je te raken, blijft November Növelet koppig op afstand. En juist daardoor raakt het alsnog. “Möwen” is koud, maar nooit leeg. Traag, maar nooit saai. En bovenal: stijlvol in zijn onthechting.
Cijfer: 8,4
Hitpotentie: 5,2 – Alleen voor wie rookt in zwart-wit en zijn emoties in mono voelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten