Neil Hannon, alias The Divine Comedy,
is geen man van overdaad.
Hij strooit niet met uithalen of beats,
maar met observaties.
Klein, trefzeker, tijdloos.
En in Invisible Thread bewijst hij opnieuw dat muziek ook gewoon
mooi mag zijn.
Het nummer is een kamer vol herinnering:
piano, strijkers, koperblazers —
en daaronder een snufje akoestische gitaar dat zó subtiel is,
dat je het pas hoort als je erop let.
Maar als het er niet was,
zou je het missen.
Net zoals je soms iemand mist die eigenlijk altijd op de achtergrond was.
Hannon zingt zoals alleen hij dat kan:
droog, warm, licht-ironisch —
als een butler die je ondertussen even laat weten dat het leven eindig is,
maar de wijn gelukkig nog niet op.
De tekst is klassiek Divine Comedy:
“There’s an invisible thread between you and me / woven through years of joy and tragedy.”
Klinkt als een slotzin uit een Victoriaanse roman,
maar ook als iets wat je denkt als je in de auto stapt na een begrafenis.
Dat is de kracht van Hannon:
hij maakt het gewone plechtig,
en het plechtige weer menselijk.
Cijfer: 8,8
Hitpotentie: 7,2
“Invisible Thread” is geen hit, maar een herinnering.
Een nummer dat zachtjes in je jaszak kruipt,
en pas later — op de fiets, in de regen —
besef je: dit was bijzonder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten