Nemo is terug. Of eigenlijk: Nemo is nog steeds bezig met nooit écht weggeweest zijn. Hocus Pocus is een track die klinkt alsof Mika en een hyperactieve operazanger samen op een regenboog zijn gesprongen en onderweg een paar EDM-knoppen hebben ingedrukt. Resultaat: een theatrale glampop-explosie die ergens tussen magie, migraine en musical zweeft.
De titel liegt niet: dit is pure tovenarij, in de zin dat je soms niet weet of je net iets briljants of iets totaal krankzinnigs hebt gehoord. Nemo goochelt met registers, gooit zijn stem in de lucht, laat het weer vallen, en voor je het weet zit je in een refrein dat je de halve dag niet meer kwijtraakt — of je dat nou wil of niet. Het is een soort musical ADHD, maar dan geproduceerd met Zwitserse precisie.
En ja, dat vleugje Mika is onmiskenbaar. Maar Nemo doet daar nog een schepje flamboyante dramatiek bovenop, en zorgt dat je tussen al het vuurwerk toch af en toe iets oprechts hoort. Of in ieder geval iets dat klinkt als oprechtheid, want eerlijk: ook dat is showbusiness.
📀 Cijfer: ★★★½
📈 Hitpotentie: 8,1
🪄 Glitterpop met een tikje waanzin. Niet voor elke dag, wel voor het Songfestival.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten